D'n zelfde stront, ma dan zeg ma op une andere daag
Voordat je überhaupt met je ogen hebt geknipperd is de winterstop alweer voorbij. Want op 7 januari was alweer tijd om te trainen. Tussendoor hebben we al oud en nieuw meegemaakt, van de zitting mogen genieten en de meeste heren hebben Bastianus op wonderbaarlijke wijze heelhuids overleefd. Dat betekent weer tijd om de schimmel van het (kunst)leer af te vegen en dat stuk siliconen plastic te binden aan je scheenbeen.
Ik wil de algemene mededelingen aftrappen met rigoureuze activiteiten van onze intercedent/recruiter Rick Broeren, die buiten de zitting, Resort Arcen, de raad ook nog bezig is met het scouten van nieuwe aanwinsten voor de selectie. En met succes, want vanuit ons aartsrivaal IVO komt Sean Caris ons team versterken. Dat zie je goed, we hebben weer wat Veldes bloed in onze selectie. Vanuit de andere kant van de Maas komt Jop Meulendijks voorbij gedreven op het veer om onze kwaliteiten een impuls geven. En zo kun je zeggen dat Resort Arcen hofleverancier is van de selectie. Welkom bij de selectie heren, dat het jullie wel mogen bekomen. Jullie kunnen snel een tikkie verwachten met de bijbehorende contributie.
De eerste wedstrijd van het jaar voor “ujt Twed” is een inhaalwedstrijd tegen de Zwaluwen 2. Een beetje Lomm “in t zaor” zoals Mike omschreef. Ook zij bezetten de onderste regionen van de ranglijst ,maar toch beduidend meer punten dan DEV. Ook niet echt meteen een topprestatie wanneer je beseft dat wij 0 punten hebben. Maar, luidt de conclusie van Bram Hoogveld, we observeren spelverbetering, plezier en een uitstekende training opkomst (chapeau).
Geen gekke wijzigingen in het elftal; Björn doet nog steeds mee en ook Nieck is nog steeds bezig met zijn militaire revalidatie met Frank. “HPK” is al in staat om te vlaggen; dus dat gaat ook de goeie kant op. Een verassende naam op onze smartphone schermpjes op vrijdag avond in de kantine; Bas Schreven staat op de lijst. Die kwam om 11 uur (netjes doorgegeven aan de leiding, daar niet van) aanrollen met wallen onder zijn ogen, 2 uur slaap en met de aanwezigheid van een lichte ochtend erectie. Rick Broeren is nog steeds aan het revalideren van Siebengewald en het trainingsveld van Achates.
Ook langs de kanten zagen we wat nieuwe gezichten. Jop (onze nieuwe aanwinst, helaas niet speelgerechtigd) kwam netjes kijken en Ruben heeft zijn vriendin zo gek gekregen om haar te laten komen kijken op deze schrale zondag ochtend. Sean had overigens nog een afscheidswedstrijd te goed bij IVO. En met het fluitsignaal van George Baker kon de wedstrijd beginnen. Ik zal de eerste wedstrijd van het jaar omschrijven met een uitspraak van Bram: “Same shit different day”. We beginnen positief; want gedurende het eerste kwartier stond er een organisatie aan de kant van Groen Geel. Niks op aan te merken, het touw werd getrokken aan beide kanten en de wedstrijd stond relatief in evenwicht. Sjowie d’n bladblazer was weer lekker op dreef. Op de vrijdagtraining was al te merken dat de tank goed gevuld was. Nieck moest de dans al een paar keer ontspringen door wat flinke tackles te ontwijken. Ook Ron kon met hard werken bewijzen dat DEV 2 zich niet makkelijk van het veld laat slaan.
We creëerden helaas geen overwicht, maar het scheelt dat de tegenstanders dat ook niet deden. Helaas waren onze tegenstanders echter wel scherper, want valt er eentje bij DEV in slaap in de achterhoede, wordt dit meteen afgestraft. En zodoende stonden we naar 2 persoonlijke fouten weer met 2-0 achter in de 26e minuut. Van ballen slecht uitverdedigen tot verwarring in de dekking. Het was al duidelijk gedurende het seizoen dat wanneer je steken laat centraal in de verdediging dat je dan afgestraft word. Zelfs wanneer de tegenstander speelt met een relatief voorspelbare 4-4-2 formatie.
Ook waren er zichtbare frustraties bij Sergio te zien op het middenveld, waarbij gestrekt benen niet bespaard bleven. Ik snap Sergio heel goed; het is een beetje de combinatie tussen de knullige tegengoals en de kans dat zijn reis naar o.a. China een flop wordt door het zeer gevreesde Coronavirus. Ook ‘dea Broene’ handelde weer scherp door “per ongeluk” zijn tegenstander na te trappen. Waarschijnlijk zat hij nog met zijn gedachtes bij de 5K die hij gewonnen had de avond ervoor. “Dea zaag hesse wer moei verdeend knul”. En met een glimlach loopt hij ook weer weg van de boze tegenstander. Wij kregen uiteindelijk één grote kans; waar Nino een keuze moest maken tussen schieten op goal of afleggen op Sjowie. Hij koos voor eigen succes maar stuitte op de doelman.
De 2e helft werd er helaas niet beter op, wat eigenlijk wel een zichtbare trend begint te worden. We begonnen explosief met Bas voorin, maar het was niet goed genoeg. Een paar keer bereikten we de 16, maar tot een echte kans kwam het niet. We gaven dus eigenlijk aanvallend weinig weg; Björn probeerde tevergeefs via de flanken wat meters te maken, evenals Bas die z’n best deed de druk uit te oefenen op de verdediging.
Uiteindelijk bewijzen de tegenstanders maar weer dat wij bij dode spelmomenten wederom niet scherp zijn. Bij corners en voorzetten konden de tegenstanders gewoon vrij inkoppen. Niet één goal via een uitgespeelde situatie. Grijze haren voor John en Daan.
Wanneer ik Jop om zijn mening vroeg over de wedstrijd beschreef hij ons team als een beetje paniekerig aan de bal en ietwat onzeker in de passing, maar dat de intentie om te voetballen duidelijk zichtbaar is. En met deze wijze woorden van de wijze (onlangs geworden) vader doen we maar snel deze wedstrijd vergeten.
Helaas pindakaas, een ware teleurstelling want de komende wedstrijd gaan moeten we tegen de koploper Excellent 2. We gaan er het beste van maken; aan motivatie in ieder geval geen gebrek.